Vele wegen kent het leven,
maar van al die wegen is er één die jij te gaan hebt.
Die ene is voor jou.
Die éne slechts.
En of je wilt of niet, díe weg heb jij te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is de wijze hoe die weg te gaan.
Met onwil om de kuilen en de stenen,
met verzet,
omdat de zon een weg die door ravijnen gaat,
haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van de weg milder te zijn,
en wijzer, dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij ook hem?
Gedicht van Dag Hammarskjold, in de vertaling van Hans Stolp.
neem de bocht
en als je wilt
vlieg je er zingend uit
klim de berg
en als je mag
stop je vlak voor de top
volg de lijn
als het je past
blijf je steeds erbinnen
dwaal doodlopend
als je botst
verleg en laag je lat
maar blijf
in godsnaam
op het echte
en niet het rechte pad
Door Merel Morre
Soms, een enkele keer,
met heel veel moeite en voornamelijk toevallig,
lukt het iemand
om met beide armen zijn verdriet te omvatten.
Hij tilt het op
Laat de deur niet op slot zijn nu..
Hij duwt hem open met zijn knie
en loopt met grote breedsporige passen naar buiten.
Kijk uit! roept hij
want het verdriet is zo groot dat hij er niet overheen kan kijken,
en doorzichtig is het nooit.
Ver weg, in een sloot of op een drassige plek
onder populieren
of achter een scheve schutting tussen autobanden,
speelgoed, resten van een vuur,
gooit hij het neer
en fluitend loopt hij terug naar huis.
Toon Tellegen, Uit "Als wij vlammen waren", Querido Amsterdam 1996